Opvallende verschillen
Hallo allemaal,
Even weer een update vanuit hier. Nu vooral gericht op wat mij opvalt qua verschillen tussen Nederland en Virginia (aangezien het in elke staat weer anders kan zijn).
- de schoolbus hier is iets heel speciaals. Kinderen zijn heilig in dit land en daarbij speelt de schoolbus een belangrijke rol. Als de schoolbus stopt, wordt verwacht dat elk voertuig in de omgeving ook stopt.
- de tuinen in de buurt waar ik woon zijn open. Dat betekent dat iedereen door de tuinen kan lopen, dus ook de herten en vossen. Ik heb nu al een paar keer een hert of vos in de tuin zien staan/lopen. Het blijft toch wel iets aparts.
- de post wordt geleverd en opgehaald in de brievenbus in de tuin. Net zoals in de films staat de brievenbus voor aan de straat. Wanneer ik iets wil retourneren, dan stop ik het pakketje terug in de brievenbus en zet de hendel omhoog. Mijn gezin moet binnenkort de brievenbus verplaatsen, aangezien de regel is dat de bezorger niet uit zijn auto hoeft te komen.
- de belasting is hier iets anders dan bij ons. De producten die worden verkocht (en dat geldt ook voor restaurants), zijn de standaardprijs. Elke staat heeft een eigen wet waarin staat hoeveel Taxes er betaald moet worden. In Virginia is de Taxes (belastingheffing) 6%. Op alles in de winkels (en restaurants) wordt nog eens 6% duurder. Niet erg, maar wel erg raar als je iets wil kopen en het is plots duurder dan verwacht. In restaurants is er ook nog een regel dat je 15% fooi geeft. Mocht je niet tevreden zijn over de service of eten, dan mag je een fooi van 10% geven.
- een positieve kant van de restaurants (en sommige winkels) is dat de wc altijd gratis is. Daarnaast kun je overal wel je fles water bijvullen. Water is overal gratis, behalve als je een fles water koopt. Mocht je toch liever een cola willen, dan is de refill (het bijvullen) ook gratis.
- ik mis hier soms toch wel Nederlands eten. Brood blijft hier onderhand 2 maanden goed en is mierzoet. Bijna alles is zoeter en zouter qua smaak. Daarnaast helpt het natuurlijk ook niet mee dat de kinderen een pinda-, zuivel- en ei-allergie hebben. Standaard gerechten als Nasi of Bami doen ze hier niet. (Wat ik tot nu toe heb gezien en gehoord).
- Amerika is onderhand het land van de airco. Overal is airco.. De eerste twee weken had ik daar best moeite mee. Nu het steeds benauwder en heter wordt, geniet ik toch wel van de airco.
- een supermarkt is toch wel meer dan alleen een supermarkt. In de supermarkt zelf vind je vaak een Starbucks of een apotheek. Best handig alles in één winkel. Het raarste wat ik heb gezien is een
kamer waar je bloed kunt prikken. Ja, je leest het goed. IN de winkel is een kamer waar je bloed kunt prikken en dat wordt dan naar een lab gestuurd.
Daarnaast kun je in sommige winkels je eigen koffie malen.
- speciale en zeer belangrijke pasjes zijn hier van papier. Ik kan het zelf nog steeds niet helemaal geloven..
- de aanbiedingen in Nederland zijn voornamelijk gericht op één persoon. De aanbiedingen hier in Amerika zijn vooral gericht op families. Dat houdt in 3 halen en 2 gratis i.p.v. onze 1+1 gratis. Daarnaast zijn de verpakkingen ook nog groter.
Dit is een kleine beschrijving van de verschillen die mij opvallen. Er zijn er nog veel meer, maar dan ben ik over een week nog bezig met schrijven.
Even een verrassing voor sommigen. Gisteravond ben ik in gesprek gegaan met de ouders betreft het oppassen. Ik had hogere verwachtingen dan waar ik nu in zit. Daarom is het besluit genomen dat ik weer terug naar Nederland kom. Een ander gezin zoeken kan, maar dat zal mijn verveling niet oplossen. De familie gaat nu op zoek naar een nieuwe au pair. Wanneer zij iemand hebben gevonden, kan ik mijn vlucht terug gaan boeken.
Liefs,
Janice
Eerste weken in Alexandria
Hallo allemaal,
Dit wordt mijn tweede poging om een blog te schrijven. Vanochtend heb ik een mega lang verhaal geschreven, maar tijdens het opslaan was het weg.. Dus daar gaan we nogmaals.
Ondertussen ben ik al twee weken bij het gezin en het bevalt mij erg goed hier!
De eerste week bleef de moeder thuis om mij rond te leiden en alles uit te leggen. Het was fijn om alles rustig aan te doen en alles uitgebreid te kunnen vragen. Al voelde het voor mij niet als
werken. Ik hoefde amper iets te doen. Ze accepteerden alleen hulp van hun moeder (wat ook niet heel raar is). Achteraf was het een zeer chaotische week. Voor de meiden was het hun laatste
schoolweek. Dat hield in op maandag en dinsdag optredens en de andere dagen een soort feestdagen voor de meiden. De oudste vierden dat weekend ook nog zijn verjaardag voor vrienden en familie en
vrijdags op school. Vanwege de allergieën van de kinderen (zuivel en eieren) moest de moeder ook nog alles zelf bakken. De vader was ook nog op een korte trip naar een andere staat. Hij reist veel
voor zijn werk, maar nu is het extra veel. Vanwege verschuivingen van afspraken heeft hij drie weken achter elkaar een andere trip, waardoor hij soms maar twee dagen thuis is. Gelukkig is hij nu op
zijn laatste lange trip en dan voor een maand even geen reizen.
Afgelopen week was mijn eerste ‘echte’ werkweek. Al was het wel een korte week voor mij. Op maandag was het hier Memorial Day, waardoor de moeder nog een dag extra thuis was. Dinsdag was mijn echte eerste dag alleen met de meiden. Op woensdag moest ik naar het Social Security Office om een kaart aan te vragen. Ik was daar iets voor negen uur en moest een halfuur buiten in de rij wachten om naar binnen te mogen. Eenmaal binnen kwam het besef dat ik weer achteraan mocht sluiten in een nóg langere rij. Binnen was het nogmaals een uur wachten om mij te melden bij de balie om vervolgens een nummer te krijgen en weer te mogen wachten. Om 12 uur was ik eindelijk thuis. Gelukkig was oma in huis om op de kinderen te passen. Blijkbaar is het normaal om zo lang te wachten daar.. De andere twee dagen was ik wel weer alleen met de meiden thuis.
Over het algemeen ziet mijn werkweek er als volgt uit:
- 7.30 uur wordt de oudste naar de schoolbus gebracht en begint mijn werkdag.
De meiden hebben al zomervakantie en blijven de hele dag bij mij. We zijn al een paar keer naar een speeltuin geweest, maar kunnen ook naar de bibliotheek toe. Over twee weken heeft de oudste ook
zomervakantie en kunnen we ’s ochtends eventueel ook naar het zwembad toe.
- 12.00 uur is het lunchtijd!
Lunch bestaat vooral uit restjes van de vorige dag opwarmen.
- tussen 12.30 en 13.00 uur gaat de jongste naar bed voor een dutje
Dan is er nog een meid over en doe ik dingen met haar. Meestal is ze dan ook toe aan een rustigere activiteit zoals kleuren, play dooh of samen een boek lezen.
- Om 15u is het de jongste wakker maken en klaarmaken om de oudste van de schoolbus op te halen.
Dit is nogal een karwei om voor elkaar te krijgen.. De meiden hebben hun eigen tempo en doen alles op hun eigen manier.
- tussen 16.30 en 17.00 uur komen de ouders thuis en ben ik klaar met werken.
In mijn vrije tijd ben ik vrij om van alles te doen. Gelukkig heb ik drie leuke au pairs ontmoet hier. Twee uit Duitsland en één uit Nederland. Ik heb al een paar keer met hen afgesproken om iets te ondernemen. Zo zijn we een keer pizza gaan eten in een park, gaan kletsen in een park en een ijsje gaan eten in National Harbor (Maryland). Gisteren zijn we naar Washington D.C. gegaan en hebben daar een fiets gehuurd. We hebben de verschillende monumenten bezocht, al was het eigenlijk te heet om te fietsen. De afgelopen weken is het alleen maar rond de 30 graden Celsius geweest. Na ons fietstochtje ben ik nog met twee meiden naar Target gegaan en daar rond gekeken. Nadat we de ander thuis hadden afgezet, zijn we nog gaan eten bij een leuk restaurantje. Ik zal de goede foto’s straks nog even uploaden.
Mijn volgende blog zal gaan over de verschillen die mij opvallen. Mochten jullie nog ideeën hebben, dan hoor ik dat graag (:
Liefs,
Janice
Aankomst Amerika
In het kort even mijn avontuur tot nu toe.
Het vliegen is allemaal goed verlopen. In Manchester was er even gedoe, maar de mensen daar waren lief genoeg om mij te helpen. In New York ben ik met een goedkope taxi naar het hotel gebracht. Daar aangekomen zaten er al een paar Au Pairs te wachten. We kregen veel informatie mee om door te nemen in de avond. Na wat wachten kregen we de sleutels en konden we naar boven. Mijn kamergenoten waren er nog niet, dus had ik de luxe om uit de drie bedden te kiezen. Na een heerlijke douche waren zij er nog niet en heb ik het mij gemakkelijk gemaakt in bed. Paar uur later kwam mijn kamergenoot binnen. Ze bleek uit Spanje te komen en kon niet echt goed Engels. Ze baalde dat ik geen Spaans sprak. Vervolgens zegt ze dat zij in de problemen zit. Voor vertrek moesten wij huiswerk maken en dat had zij niet gedaan. Mocht ze vanavond niet haar huiswerk af hebben, dan zou ze haar gastgezin niet ontmoeten. Ze heeft het gelukkig (met een beetje hulp van mijn werkboeken) toch afgekregen.
De volgende ochtend hadden we een druk schema op de planning staan. Amber (van InterExchange) vertelde wat over de vele papieren en zorgverzekering, daarnaast kregen we 's middags CPR training. In de avond konden wij een tour doen voor een goedkoop prijsje. Helaas waren er niet genoeg aanmeldingen en ging het niet door. Ik kon zelf niet echt een draai vinden in de groep. Iedereen trok met landgenoten op of met meiden die dezelfde taal spraken. Uiteindelijk ben ik met verschillende meiden iets gaan ondernemen en toch nog het een en ander van New York kunnen zien (en proeven). Op woensdag kwam onze derde kamergenoot aan. Er was wat mis gegaan tijdens de vlucht, waardoor ze veel vertraging hadden opgelopen. Eenmaal in de kamer bleek ze een zwak te hebben voor Spaans. Aangezien mijn kamergenoot Spaans is, hebben zij de gehele tijd Spaans met elkaar gesproken. Alleen als ze mij nodig hadden, probeerden ze Engels te spreken. Dit voelde voor mij totaal niet fijn. Ik keek daarom ook echt uit om naar mijn gastgezin te gaan. Op donderdag kregen we weer 'les', maar dan over de Amerikaanse cultuur en het vervolg van de CPR-training. CPR is eerste hulp verlenen met reanimeren en AED. Onze training was natuurlijk in het teken van baby's en kinderen.
Op woensdag hadden we een leuk tentje gevonden, waar we op donderdag zijn gaan lunchen. Helaas viel het eten erg tegen. We hadden er allemaal meer van verwacht. De Zuid-Afrikaanse meiden telden terug in hun valuta en kwamen tot de conclusie dat dit niet normaal was. Helaas voor hen was dit nog een goedkope maaltijd in Amerika. Ik had een wrap met een milkshake. Helaas was de milkshake niet te drinken. Alles is hier zo veel zoeter en zouter.. Zelfs het eten hier bij mijn gastgezin!
Donderdagavond kregen wij onze informatie hoe wij naar ons gastgezin zouden reizen. De eerste meiden werden die avond al opgehaald door hun gastouders en zouden dus al weg gaan. Dit zorgde voor een andere sfeer in de groep. Iedereen gaf elkaar knuffels en kusjes om vervolgens nummers uit te wisselen. Stiekem waren het allemaal wel leuke meiden. Mijn kamergenoten waren ook eerder weg dan ik. Spaanse meid vertrok donderdagavond al en de andere meid die ook naar Alexandria ging 's ochtends heel vroeg. Zij ging met de bus en ik met de trein. Het vroeg opstaan ging bij haar niet helemaal soepel en rustig. Daardoor was ik ook al om 4 uur wakker. Na een vroeg ontbijtje ben ik weer mijn bed ingekropen. Toen ik lunch wilde gaan halen, zag ik nog andere Au Pairs in de lobby wachten. Met hen heb ik nog samen gegeten en opnieuw afscheid genomen.
Hoe de treinen hier werken, dat weet ik nog steeds niet. Maar ik ben heel aangekomen! Mijn koffer woog ondertussen tegen de 30 kilogram aan en ik moest mijn koffer in een rek stoppen. Dat het te zwaar is was geen reden om hem ergens anders neer te zetten. Een aardige man hielp mij met mijn koffer, al kwam hij ook tot de conclusie dat mijn koffer te zwaar was om op te tillen. Vervolgens komt er een vrouw naar ons toe met de mededeling dat haar bagage straks uit de rekken gaan en ik dan mijn koffer daar neer kan leggen. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik bijna in Alexandria was, heb ik de conducteur gevraagd om mij mee te helpen met tillen. Ik had nog gewaarschuwd dat het een zware koffer was, maar ook hij moest het toch even proberen. Nadat hij het gewicht had gevoeld, vroeg hij het toch om het samen te doen. Die Amerikanen ook...
Op het perron stond Amy (hostmom) al te wachten. Eenmaal thuis zat de oudste (F) al buiten te wachten op mij. Hij had op school al verteld dat ik zou komen! De meiden (N & M) vonden het toch wel een beetje spannend. Na het eten heeft Amy mij het huis laten zien en heb ik een heerlijke douche kunnen nemen. Vandaag (zaterdag) hadden zij twee grote verjaardagen. Ik had mee kunnen gaan, maar ik heb er voor gekozen om het rustig aan te doen thuis. Na een dutje (ja, de jetlag zit er nog goed in) ben ik in de tuin gaan lezen. Er was naast een struik nog een plek in de zon vrij. Toen ik daar zat en in de struik keek, leek er een adder uit te komen! Ik heb snel mijn spullen gepakt en ben aan de andere kant van de tuin gaan zitten.. Na dik een uur zat dat beest op een muurtje achter mij en bleek het een salamander te zijn. Blijkbaar is het normaal om salamanders hier te zien. Omdat de tuin tussen twee 'bossen' in ligt, komen er ook vaker herten voorbij gerend en zelfs een vos! Kan niet wachten om deze dieren te zien.
Hopelijk heb ik jullie nu goed bij gepraat.
Veel liefs,
Janice
Welkom op mijn Reisblog!
Hallo en welkom op mijn reisblog!
Ik ga mijn best doen om jullie goed op de hoogte te houden. Het kan best zijn dat het een paar maanden stil is. Er wordt regelmatig dezelfde vraag gesteld door jullie en ik heb niet telkens de behoefte om weer een groot verhaal te typen. Sorry, voor de mensen die late reacties (hebben) ontvangen of korte reacties krijgen. Ik heb gewoon niet altijd tijd en zin om weer dat ene te vertellen. Vandaar deze blog.
Verdere vragen zijn natuurlijk wel gewoon welkom. Geniet van mijn grote avontuur hier!
Veel liefs,
Janice
p.s. Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
